โยบ 22:21 “จงปรองดองกับพระเจ้าและอยู่อย่างสันติ แล้วสิ่งดีจะมาถึงท่าน
โยบ 36:11 ถ้าเขาเชื่อฟังและปรนนิบัติพระองค์ เขาจะอยู่ครบอายุของเขาด้วยความเจริญรุ่งเรือง และอยู่ครบปีของเขาด้วยความสุขใจ
ปฐก. 30:13 เลอาห์ก็ว่า “ฉันมีความสุข เพราะพวกสตรีจะเรียกฉันว่า เป็นสุข” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่า อาเชอร์
ฉธบ. 24:5 “เมื่อชายคนใดเพิ่งมีภรรยา อย่าให้ผู้นั้นออกไปกับกองทัพ หรือมอบงานอย่างใดแก่เขา ให้เขาอยู่บ้านปีหนึ่งเพื่อเขาจะให้ภรรยาซึ่งเขาได้มานั้นมีความสุข
นรธ. 3:1 นาโอมีแม่สามีพูดกับนางว่า “ลูกเอ๋ย แม่ควรจะหาที่พักพิงให้เจ้า เพื่อเจ้าจะได้มีความสุขไม่ใช่หรือ?
ปฐก. 40:14 เมื่อท่านมีความสุขแล้ว ขอให้ระลึกถึงข้าพเจ้าและแสดงความเมตตาปรานีต่อข้าพเจ้า ช่วยทูลฟาโรห์ให้ข้าพเจ้าได้ออกจากคุกนี้
(ยรม. 33:3 ‘จงทูลเรา และเราจะตอบเจ้า และจะบอกสิ่งยิ่งใหญ่ที่ซ่อนอยู่ ซึ่งเจ้าไม่รู้นั้นแก่เจ้า’)
อสธ. 8:16 พวกยิวมีความสุข ความยินดี ความชื่นบานและเกียรติ
(รม. 2:28 เพราะว่ายิวแท้ ไม่ใช่คนเป็นยิวแต่ภายนอกเท่านั้น และการเข้าสุหนัตแท้ก็ไม่ใช่การเข้าสุหนัตซึ่งปรากฏที่เนื้อหนังเท่านั้น
รม. 2:29 คนเป็นยิวแท้ คือคนที่เป็นยิวภายใน และการเข้าสุหนัตแท้นั้นเป็นเรื่องของจิตใจ ตามพระวิญญาณไม่ใช่ตามตัวบทบัญญัติ คนอย่างนั้นไม่ได้รับการยกย่องจากมนุษย์ แต่ได้รับจากพระเจ้า
สดด. 36:8 พวกเขาอิ่มด้วยความอุดมสมบูรณ์แห่งพระนิเวศของพระองค์ และพระองค์ทรงให้เขาดื่มจากแม่น้ำแห่งความสุขเกษมของพระองค์
อสย. 32:20 ความสุขจะมีกับพวกท่านที่หว่านอยู่ข้างห้วงน้ำทั้งปวง ผู้ปล่อยให้ตีนวัวและตีนลาอยู่อย่างอิสระ
อสย. 56:2 ความสุขย่อมมีแก่คนที่ทำเช่นนี้ และแก่มนุษย์ผู้ยึดมันไว้มั่น คือผู้รักษาวันสะบาโต ไม่ทำให้วันนั้นเสื่อมเสีย และรักษามือของเขาจากการทำชั่วร้ายใดๆ
ดนล. 4:1 เรา กษัตริย์เนบูคัดเนสซาร์ส่งสาสน์มา ยังชนทุกชาติทุกเผ่าทุกภาษา ซึ่งอาศัยอยู่บนพิภพทั้งสิ้น ขอให้ความสุขความเจริญเพิ่มพูนแก่ท่าน
ดนล. 4:2 เราเห็นสมควรที่กล่าวถึงหมายสำคัญและการอัศจรรย์ ซึ่งพระเจ้าสูงสุดได้ทรงทำแก่เรา
สภษ. 1:4 เพื่อให้ความสุขุมแก่คนรู้น้อย ให้ความรู้และความเฉลียวฉลาดแก่คนหนุ่ม
สภษ. 8:5 โอ คนรู้น้อย จงเข้าถึงความสุขุม โอ คนโง่ จงเข้าใจ
สภษ. 8:12 ข้าพเจ้าคือปัญญา อยู่กับความสุขุม และข้าพเจ้าพบความรู้และความเฉลียวฉลาด
พคค. 3:17 ชีวิตข้าพเจ้าขาดสันติสุข จนข้าพเจ้าลืมว่าความสุขเป็นอย่างไร
อสค. 16:49 ดูสิ ความจองหองนี่แหละคือความผิดบาปของโสโดมน้องสาวเจ้า นางและลูกสาวมีอาหารเหลือเฟือ ทั้งมีความสุขและความสงบ แต่ไม่ยอมช่วยเหลือคนยากจนและคนขัดสน
ดนล. 12:12 ความสุขจะมีแก่ผู้ทนอยู่ได้ถึง 1,335 วัน
ลก. 1:45 ความสุขเป็นของสตรีที่เชื่อว่าสิ่งที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับเธอนั้นจะสำเร็จ”
กจ. 20:35 ข้าพเจ้าวางแบบอย่างให้ท่านแล้วในทุกเรื่อง เพื่อให้เห็นว่าโดยการตรากตรำงานแบบเดียวกันนี้ เราต้องช่วยพวกที่มีกำลังน้อย และระลึกถึงพระวจนะของพระเยซูองค์พระผู้เป็นเจ้า ตามที่พระองค์ตรัสว่า ‘การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ’ ”
รม. 4:6 ดังที่ดาวิดได้กล่าวถึงความสุขของคนที่พระเจ้าได้ทรงให้เป็นคนชอบธรรม โดยไม่อาศัยการประพฤติ
รม. 4:9 ถ้าเช่นนั้นความสุขมีแก่คนที่เข้าสุหนัต หรือว่ามีแก่พวกไม่เข้าสุหนัตด้วย? เรากล่าวว่า “เพราะความเชื่อนั้นเอง พระองค์ทรงถือว่าอับราฮัมเป็นคนชอบธรรม”
ยก. 1:25 แต่ผู้ที่พินิจพิจารณาธรรมบัญญัติอันสมบูรณ์แบบซึ่งเป็นธรรมบัญญัติแห่งเสรีภาพและตั้งมั่นในธรรมบัญญัตินั้น ไม่ได้เป็นผู้ที่ฟังแล้วก็ลืม แต่เป็นผู้ที่ประพฤติตาม ผู้นั้นจะได้รับความสุขในการประพฤติของตน
วว. 1:3 ความสุขมีแก่ผู้ที่อ่านและแก่บรรดาผู้ที่ฟังคำเผยพระวจนะ แล้วประพฤติตามสิ่งต่างๆ ที่เขียนไว้ในนั้น เพราะว่าเวลานั้นใกล้เข้ามาแล้ว
วว. 19:9 และทูตสวรรค์องค์นั้นบอกข้าพเจ้าว่า “จงเขียนลงไปว่า ความสุขมีแก่คนทั้งหลายที่ได้รับเชิญมาในงานเลี้ยงอภิเษกสมรสของพระเมษโปดก” และท่านบอกอีกว่า “ถ้อยคำเหล่านี้เป็นคำที่สัตย์จริงของพระเจ้า”
วว. 22:7 “นี่แน่ะ เราจะมาในเร็วๆ นี้ ความสุขมีแก่คนที่ถือรักษาคำพยากรณ์ในหนังสือนี้”
อสร. 8:18 และโดยพระหัตถ์อันทรงพระคุณของพระเจ้าของเราอยู่กับเรา พวกเขาได้นำคนที่มีความสุขุมมาให้เรา เป็นพงศ์พันธุ์ของมาห์ลีบุตรเลวี ผู้เป็นบุตรอิสราเอล คือเชเรบิยาห์ กับลูกชายและญาติพี่น้อง รวมสิบแปดคน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น